Op 3 juni starten de eerste wegwerkzaamheden aan het gebied ‘De Kop’ in Enschede.
De Haaksbergerstraat, Ripperdastraat, De Ruyterlaan, Nijverheidstraat, Piet Heinstraat en de Beltstraat krijgen een nieuwe inrichting.
Daardoor zijn wij op de locatie Twentehuis minder goed bereikbaar.
Meer info zie Twentehuis-slechter-bereikbaar-door-wegwerkzaamhededen
Wist je dat baby’s de eerste maanden niet beschermd zijn tegen kinkhoest?
En dat kinkhoest juist voor baby’s heel ernstig kan zijn?
Met één vaccinatie tijdens je zwangerschap kun je je kindje meteen vanaf de geboorte beschermen.
Wat is kinkhoest?
Kinkhoest is een besmettelijke ziekte. Het wordt veroorzaakt door een bacterie.
Deze kan ernstige hoestbuien veroorzaken. De hoestklachten kunnen maanden aanhouden en zo heftig zijn dat je ervan moet braken.
Jonge baby’s
Kinkhoest is gevaarlijk voor jonge baby’s. Zij kunnen longontsteking krijgen of ademnood en soms hersenschade door te weinig zuurstof.
Jaarlijks worden er zo’n 120 baby’s met kinkhoest opgenomen in het ziekenhuis. Soms sterft er zelfs een baby aan de ziekte.
Vaccinatie
Baby’s worden in Nederland ingeënt tegen kinkhoest wanneer ze 2 maanden oud zijn. De eerste maanden zijn ze dus nog niet beschermd.
Veel baby’s die de ziekte krijgen, krijgen deze dan ook de eerste maanden na de geboorte.
Tijdens de zwangerschap
Hoe kun je je baby toch meteen beschermen tegen kinkhoest? Door je tijdens het 3e trimester van je zwangerschap te laten vaccineren.
De antistoffen gaan via de navelstreng naar de ongeboren baby. Je baby is dan vanaf de geboorte al beschermd tegen de ziekte.
Is het veilig?
Deze vaccinatie is veilig voor moeder en kind. Daar is onderzoek naar gedaan.
In Engeland, België, Spanje en de Verenigde Staten krijgen zwangere vrouwen deze prik al veel langer.
Wel kun je bijwerkingen krijgen, zoals bij alle inentingen. Bijvoorbeeld slaperigheid, hoofdpijn of pijn op de injectieplek.
Waar verkrijgbaar?
Je kunt de vaccinatie krijgen bij ons. Deze moet je wel zelf betalen en kost € 49,50.
Meer informatie?
Kijk op: www.rivm.nl/kinkhoestprik-zwanger
Bron: RIVM
Gebieden met lokale uitbraken
In een aantal Europese landen, waarvoor geen standaard mazelenvaccinatie-advies geldt, zijn er op dit moment lokale uitbraken gaande. Het gaat om de volgende landen: Polen, Tsjechië, Slowakije, Italië, Frankrijk, Bulgarije en Litouwen. Ook in de Verenigde Staten (met name in New York), en in de grensgebieden van de landen rondom Venezuela komen lokale uitbraken voor.
LCR advies voor gebieden met lokale uitbraken
In gebieden met lokale uitbraken wordt geadviseerd om bij nauw contact met de lokale bevolking (familiebezoek, logeren bij mensen in huis) de vaccinatiestatus op peil te brengen. Dit geldt voor reizigers die vanaf 1965 zijn geboren en geen mazelen hebben doorgemaakt of niet volgens het Rijksvaccinatieprogramma zijn ingeënt. Bij nauw contact met de lokale bevolking wordt in deze gebieden tevens vaccinatie aanbevolen voor kinderen ouder dan 6 maanden die nog geen BMR vaccinatie volgens het Rijksvaccinatieprogramma hebben ontvangen.
Bij gewone vakantiereizen en bij verblijf op camping of in een hotel of resort is in gebieden met lokale uitbraken (vervroegde) mazelenvaccinatie niet nodig.
Informatie over lokale uitbraken vindt u op de website van het RIVM onder:
– Mazelen in Europa (LINK https://www.rivm.nl/mazelen/mazelen-in-europa)
– Mazelen in de rest van de wereld (LINK https://www.rivm.nl/mazelen/mazelen-in-de-rest-van-de-wereld)
Bron
LCR, LCI
Wij zijn trots u te informeren dat de Travel Health Clinic met vlag en wimpel is geslaagd voor de certificaatvernieuwing van het HKZ. En hiermee voldoet aan de hoge eisen van de HKZ publieke gezondheidszorg: de zakelijke en particulier reizigersmarkt begeleiding bieden bij preventie- en advisering met betrekking tot infectieziekten waar men voor, tijdens of na het verblijf in het buitenland ((sub)tropen) mee geconfronteerd kan worden.
Toen de datum van mijn terugreis in zicht kwam, leefde ik ook naar het moment dat ik weer in het vliegtuig naar huis zou stappen toe. Hoe zou het zijn om door de schuifdeuren van Schiphol te komen en m’n ouders weer te zien? En bij thuiskomst eindelijk weer in real life met m’n vriendinnen te kunnen lachen, weer met een goed glas wijn een avondje bij m’n zus op de bank te hangen en hoe erg zou mijn kleine nichtje veranderd zijn, zou ze mij überhaupt nog herkennen? Ineens gaf het ‘normale’ leven, waar ik voor vertrek zo klaar mee was, zo’n rust. Elke avond heerlijk in mijn eigen rommelige slaapkamer mijn eigen bed in duiken, ’s ochtends onder een schone douche met gegarandeerd warm water stappen, en weer eeuwig voor een overvolle klerenkast staan en dan nog niet weten welke kleren ik aan moet trekken.
De thuiskomst was heerlijk, het was prachtig weer, ik ging naar festivals, terrasjes pakken, en koffie en vooral veel wijntjes drinken met iedereen die ik weer zag. Maar de dagen waren ook een beetje onwerkelijk en het vreemde gevoel groeide. Ik merkte dat ik echt in een backpackersbubbel had geleefd. Wachtend met m’n fiets bij een stoplicht moest ik me inhouden om de fietser naast mij niet te vragen waar hij vandaan kwam of waar hij naar toe ging, nee dat doe je in Nederland niet. Terwijl ik als rugzaktoerist niet anders deed of hoorde, als je niet openstond voor anderen, werd het wel een hele eenzame reis. Fietsend door de stad zag ik hoe druk iedereen met zichzelf is, hoe niet-sociaal tegen onbekenden en hoe erg iedereen klaagt om eigenlijk niks. Ik ken niemand zo vriendelijk en relaxt als de Zuid-Amerikanen, terwijl zij vaak nog niet een kwart van onze rijkdom hebben.
Ik blijf mezelf er aan herinneren hoeveel geluk ik heb. Geluk met het land waarin ik geboren ben, waar ik veilig ben, kan gaan waar ik wil en met wie ik wil; geluk met de lieve familie en vrienden die ik heb; geluk met wie mijn ouders zijn waardoor ik kon studeren en kan doen wat ik wil, en ga zo maar door. Ik zal niet al te sentimenteel worden, maar ik heb zeker wel gezien dat het ook anders kan. En dat is misschien ook onbewust wel iets dat ik wilde bereiken met mijn reis. Ik kan het vertellen aan anderen, maar de ervaring kan ik niet écht overbrengen. Om toch een indruk te geven, liet ik foto’s zien, maar net als met vakantiefoto’s: voor mij erg leuk om allemaal weer te zien, maar met duizenden foto’s kan je je vrienden echt niet urenlang vermaken. Mijn doel is om er een mooi fotoalbum van te maken. Gezien het aantal wordt dit een meerjarenplan.
Tip 30: download voor vertrek de app Polarsteps. Die app hield alle plekken waar ik kwam bij en ik voegde er zelf foto’s en teksten aan toe. Zo konden anderen mij volgen en voor mezelf was het een handig geheugensteuntje, want na zo veel plaatsen wist ik soms de volgorde niet meer precies. Ik hield ook een persoonlijk dagboek bij, ik maakte zo veel mee en dacht over zo veel dingen na, dat het fijn was om op te kunnen schrijven. Dit boekje zal ik af en toe weer openslaan om mezelf te herinneren aan hoe tevreden ik was met alleen de inhoud van mijn backpack en met wat er die dag maar kwam. Oftewel: om mezelf weer even met beide benen op de grond te zetten, als ik weer een verwende Nederlander ben.
Ik kan niet zeggen dat ik nu door het backpackvirus gegrepen ben en meteen weer een paar maanden er op uit trek, maar ik heb wel een lijstje klaarliggen met landen waar ik nog naar toe wil. Zeg maar een lijst, want er is nog zo veel te zien, maar deze bewaar ik wel voor de vakanties. Voorlopig vind ik het ‘gewone’ leven erg prettig en ben ik tevreden met het werk dat ik heb en de routine die weer in de week zit. Toch geef ik mijn backpack nog niet weg, al was het alleen al om de onvergetelijke herinneringen die ik er mee maakte.
Voor iedereen die nog twijfelt om te gaan backpacken, kan ik maar één laatste tip geven: Ga!
X Ella
Lees ook: Blog 1: De Grote Bosatlas blz. 197 Blog 2: Mijn backpack en ik Blog 3: Toch nog besmet... Blog 4: Doo-t hènig an Blog 5: Wie heeft mijn bammetje met kaas?! Blog 6: Water in de neus, kriebels in de buik en adrenaline all over Blog 7: Wat eten we vandaag Blog 8: Una foto por favor Blog 9: Soms is het gewoon kut
Zoals bij elk romantisch beeld is ook bij backpacken de realiteit dat het soms gewoon kut is. Gelukkig kan ik de kut-momenten op één hand tellen. Maar ze waren er heus wel. Zo zat ik een keer in echt een heel vies hostel, waar de douche niet werkte en de kakkerlakken door de slaapkamer raceten. Het was ook echt zo’n rare plek, ik was er eerst helemaal alleen en later kwam er een Duitser die veelal halfnaakt rondliep en met een grote sombrero als entertainer zijn geld verdiende. Het werd nog gekker toen er een Chinees geschminkt als tijger, ja: tijger! langskwam om op een beamer tot ‘s nachts naar videoclips van de Bee Gees te kijken. Ik dacht echt wáár is die candid camera?
Ik wilde weg. Maar kwam er niet uit hoe ik daar een busticket kon boeken of waar ik op de bus kon stappen, de eigenaar van dat hostel wist ook niks en bleh ik voelde me echt alleen en ellendig. Tip 24: wanneer je je niet zo fijn voelt, bel of facetime dan even met het thuisfront. Toen ik m’n ouders weer even zag en het verhaal deed, terwijl die Duitser met alleen een handdoekje om op de achtergrond langsliep, ging ik de humor er eigenlijk ook nog wel van inzien. Na wat online speurwerk kwam ik er vervolgens achter hoe en waar ik een busticket kon krijgen om zo snel mogelijk weer te vertrekken, en zo kwam het uiteindelijk natuurlijk wel weer goed.
Tip 25: Leer een beetje Spaans. Met alleen Engels red je het niet, dus leer in ieder geval hoe je vriendelijk gedag zegt, een kamer boekt, de weg vraagt, kleuren en cijfers. Als ik groen en drie verstond, wist ik dat ik de groene bus met een grote 3 erop moest hebben. Ik deed voorafgaand aan de reis een spoedcursus Spaans, tijdens het reizen bleef ik oefenen met de app Duolingo, maar het snelste leer je door zoveel mogelijk gewoon Spaans proberen te spreken, dat wordt ook gewaardeerd. Laat die zinsopbouw en grammatica maar lekker achterwege. Verder kom je met wat creatieve handgebaren, een vriendelijke glimlach en geregeld muchas gracias ook een heel eind.
Een ander ding dat gewoon kut is, is verdwalen. Tip 26: download de app Maps.me. Zonder die app had ik echt nooit over een heel continent kunnen reizen. Elk weggetje, tot in de jungle aan toe, herkent de app. Eén keer ben ik met een hike verdwaald. De route was ten eerste al veel te gevaarlijk, soms ging ik kruipend over een bergrug, want één misstap betekende een eenzame dood in het ravijn. Leek me zonde. Ik ging alleen op pad, ja ik weet dat het niet slim was, maar ja daar was nog weinig aan te doen toen ik daar letterlijk in the middle of nowhere stond. Toen zelfs Maps.me bevestigde dat er geen pad was, wist ik zeker dat ik verdwaald was. Toch kon Maps.me wel aangeven waar de bewoonde wereld was, dus na een paniekerige tocht door de bossen redde ik mezelf hier ook wel weer uit.
Tip 27: Als je een taxi neemt, volg dan zelf ook de weg via Maps.me of Google Maps. De chauffeurs zien het natuurlijk meteen wanneer ze een Gringo in de auto hebben en laten je graag wat meer betalen, en dat is kut. Met de juiste kaart op m’n mobiel vertelde ik ze haarfijn waar ze links of rechts moesten. De hele dag Maps.me aan slurpt wel batterij van je mobiel. Tip 28: zet je mobiel op energiebesparing of nog beter op Vliegtuigmodus. Tip 29: neem ook een werkende powerbank mee. Ideaal als je bijvoorbeeld meerdere dagen gaat hiken en niet zeker weet of er elektriciteit is. Ik had een powerbank op zonne-energie aangeschaft. Klinkt tof, maar deze bleek niet te werken, dat is ook kut.
X Ella
Wordt vervolgd..
Lees ook: Blog 1: De Grote Bosatlas blz. 197 Blog 2: Mijn backpack en ik Blog 3: Toch nog besmet... Blog 4: Doo-t hènig an Blog 5: Wie heeft mijn bammetje met kaas?! Blog 6: Water in de neus, kriebels in de buik en adrenaline all over Blog 7: Wat eten we vandaag Blog 8: Una foto por favor
