Una foto por favor
De Boliviaanse vrouwen met zo’n tien rokken over elkaar, gekleurde doeken en hoge hoeden met daar onderuit twee vlechten van minstens een meter lang, daar wil je gewoon een foto van hebben. Maar deze dames lieten zich niet makkelijk fotograferen. Als je ongevraagd van een afstand een foto maakte, deden ze snel hun hoed voor hun gezicht en als je vroeg of je een foto mocht maken, staken ze soms hun hand op en zeiden cinco, vijf. Vijf Boliviaanse Pesos, omgerekend 0,60 euro, mwoa oké prima. Maar na het maken van de foto bleken ze vijf euro of dollar te bedoelen. Tip 21: vraag altijd eerst of je een foto van mensen mag maken, niet alleen om te weten wat het kost, maar je komt er ook wel achter dat het inderdaad niet fijn is ongevraagd gefotografeerd te worden.
Hun reactie ging ik namelijk begrijpen toen het omgekeerde gebeurde en de locals van mij foto’s gingen maken. Een, in hun ogen lange, blanke Europeaanse of Amerikaanse, vonden zij een bezienswaardigheid op zich. Ik had nog nooit meegemaakt dat anderen mij ongevraagd op de foto zetten. Maar in Zuid Amerika was ik een echte Gringo: (blanke) buitenlander, wat niet negatief bedoeld werd, maar opmerkelijk vonden ze het wel. Zo dacht ik een keer dat een stel mij vroeg om een foto van hén te maken, maar de man kwam met een big smile naast mij staan voor de foto. Euh huh? Akward. Ik denk dat mijn hoofd op die foto mijn gedachten mooi weergaf. Ik besefte me eerst echt niet wat die man deed, ik ben toch geen celeb.. Maar zij vonden het prachtig, nou en als we met meerdere Gringo’s waren, was het soms helemaal feest.
Tip 22: Je kan prima met ze op de foto, ik vond het ergens ook wel geinig, maar wees altijd alert en houd je tas/spullen goed in de gaten. Over het algemeen zijn het de meest lieve mensen ter wereld, maar er zitten helaas ook altijd mensen tussen met andere bedoelingen. En als je op pad gaat, denk dan ook na over waar je je camera hebt. Zo is het onverstandig, of beter gezegd: gewoon oerdom om met een dikke spiegelreflex om je nek door een stad te lopen. Of nouja, stad is onverstandig, maar in buitenwijken (waar je sowieso al niet moet komen) of andere donkere steegjes is het wel echt oerdom. Hetzelfde geldt voor sieraden. Natuurlijk is het leuk om sieraden te dragen en in het geval van een horloge ook gewoon praktisch, maar, Tip 23: laat het bling bling lekker thuis.
Dus als make-up en sieraadloze backpacker ging ik een halfjaar door het leven. Ik moet zeggen, het beviel me eigenlijk wel goed en ik was ’s ochtends ook een stuk sneller klaar om de deur uit te gaan. Het grappige was dat toen ik weer een likje mascara opdeed en mijn sieraden weer omhing/indeed, ik me heel opgemaakt voelde.
X Ella
Wordt vervolgd..
Lees ook: Blog 1: De Grote Bosatlas blz. 197 Blog 2: Mijn backpack en ik Blog 3: Toch nog besmet... Blog 4: Doo-t hènig an Blog 5: Wie heeft mijn bammetje met kaas?! Blog 6: Water in de neus, kriebels in de buik en adrenaline all over Blog 7: Wat eten we vandaag
