Voor vertrek naar Zuid Amerika schetste ik op de landkaart een route door de landen die ik wilde bezoeken. Maar na de eerste busreis had ik al door wat die schaalverkleining nou precies inhield. Eén millimeter stond blijkbaar gelijk aan ongeveer één uur in de bus. Nou zijn de meeste bussen in Argentinië echt prima. Een (nacht)bus met semi cama, Spaans voor ‘half bed’, was ook een half bed, waardoor ik eigenlijk altijd wel oké kon slapen. ’s Avonds kreeg ik vaak een snack en ’s ochtends werd ik gewekt met een ontbijtje, dikke prima dus. Tip 6: Zorg dat je je favoriete playlist op Spotify hebt gedownload zodat je ook offline muziek kan luisteren. Prettige bijkomstigheid van muziek luisteren is dat je ook het gesnurk van je medereizigers niet hoort. Dopjes in, ogen dicht en voor je het weet ben je over.
Meestal nam ik de bus, en het liefst een nachtbus waardoor ik tegelijk een overnachting bespaarde, maar naar de ruigere natuur van Patagonië koos ik toch voor een binnenlandse vlucht. Wat ik uit het vliegtuigraampje zag toen we eenmaal in de buurt van Ushuaia (de meest zuidelijke stad ter wereld) kwamen, had ik nog nooit gezien. Alsof je over een ander planeet vliegt: kronkelende rivieren tussen ruige bergen met besneeuwde toppen waar de wolken tussendoor drijven. Echt onwerkelijk. Tip 7: houd rekening met de seizoenen, wanneer het bij ons winter is, is het in Zuid Amerika zomer. Maar besef je ook dat zomer niet overal dezelfde definitie heeft. Het is de ideale reistijd om het zuidelijkste deel van het continent te bezoeken, maar neem gewoon je dikke jas en muts mee, het weer kan erg guur zijn.
Sinds mijn verblijf in Patagonië hingen er twee hikeschoenen aan mijn backpack. Want hiken was blijkbaar waar iedereen daar voor kwam. Euh, Hiken? Alleen mijn vriendinnen die bij de scouting hebben gezeten, had ik er wel eens over gehoord, maar dat wandelen leek mij niks aan. Maar tussen wandelen en hiken, en tussen het vlakke Nederland en het ruige zuiden van Argentinië zit nogal een verschilletje. Dus ik kocht daar hikeschoenen en ging met een paar hostelgenootjes maar eens op pad. Wauw. Wat was het daar ongelofelijk mooi! Binnen één dag was ik met het hikevirus besmet. Dat ik binnen één dag ook al blaren op mijn voeten had, nam ik voor lief. Maar een betere voorbereiding was op dit gebied prettig geweest. Tip 8: zorg voor goed schoeisel én loop je schoenen voor vertrek goed in. En stop voor de zekerheid toch altijd maar wel een EHBO-pakketje met (blaren)pleisters in je tas.
Ken je het gevoel dat je weet dat je droomt en je wel wakker kan worden, maar dat niet wil omdat je veel te nieuwsgierig bent naar hoe het verder gaat. Dat gevoel had ik toen de stewardess druk gebarend uitlegde waar de reddingsvesten verstopt lagen, hoe het zuurstofmasker opgezet moest worden en waar de nooduitgangen zich bevonden. Ik staarde glazig van de stewardess, door het raampje naar de landingsbaan en weer terug naar de mimespeelster voor mij. Het voelde als een droom, maar ik wilde niet wakker worden, ik was maar al te nieuwsgierig hoe dit verder zou gaan. 14 uur, min 5 uur tijdsverschil, later landden mijn backpack en ik in de stad met 12 miljoen inwoners. Hola Buenos Aires.
Na de eerste nacht in een hotel zwaaide ik enthousiast mijn backpack op m’n rug om in een hostel in te checken. Dit klinkt misschien alsof ik die tas heel soepel op mijn rug gooide, maar in werkelijkheid viel ik half achterover en schoot het me bijna in de rug, Jezus wat was dat ding zwaar! Ondanks verwoede pogingen om hem zo licht mogelijk in te pakken, had ik duidelijk alsnog te veel meegenomen. Tip 3: neem alleen het hoogstnoodzakelijke mee. Ik zou er inderdaad al snel achter komen dat die leuke sandaaltjes echt overbodig waren, ik meer dan genoeg had aan hooguit twee lange broeken en de make-up tas beperkt had kunnen worden tot een tandenborstel en tandpasta. De eerste week ging ik nog enthousiast met oogschaduw en mascara in de weer, maar elke vrouwelijke backpacker komt er snel genoeg achter hoe overheerlijk het leven zonder make-up eigenlijk is.
De startpagina op mijn mobiel was dit half jaar hostelworld.nl: Tip 4. Vanaf die site kan je ongeveer alle hostels ter wereld boeken. De reviews gaven vaak een goed beeld van wat je er kon verwachten. Al bereidde hostelworld me niet voor op dronken Israëliërs die midden in de nacht met veel lawaai de kamer binnenstormden, en sowieso elk hostel tot een partyhostel verbouwden, een keihard snurkende Braziliaan met slaapapneu of een kamergenoot die de hele nacht in het bed boven me lag te woelen. Bij dat laatste mocht ik nog blij zijn dat hij of zij alléén lag te woelen, ja echt, ook dat kan je in een hostel meemaken. Maar het was natuurlijk de mooie prijs en de gezelligheid waarvoor ik in een hostel verbleef. Ik twijfelde voor vertrek wel eens of ik wel sociaal genoeg was, maar al snel merkte ik dat je juist als solo-reiziger heel eenvoudig contact met anderen legt. En deze andere reizigers, met allen een eigen verhaal, maakten mijn reis nog specialer. Dus Tip 5: gaat niet eenzaam in een hotel zitten, maar zoek de gezelligheid op en ontmoet bijzondere mensen in hostels.
Het was begin oktober 2017, de maand dat de naam Anne Faber in no time bij alle Nederlanders bekend werd. Iedereen kreeg koude rillingen bij de gedachten over haar vermissing. De laatst gemaakte selfie toonde een sip gezicht, zo zou ik ook kijken als ik op de fiets door dat ellendige Hollandse herfstweer moest. Het was het beeld van een doorsnee 25-jarige, ze had zo in mijn vriendinnengroep kunnen zitten. Door deze gelijkenis trof het afschuwelijke bericht, dat een einde aan de zoektocht maakte, mij misschien nog wel meer. Ik ben een nuchtere tukker, maar op dat moment drong het besef dat het leven dus zo afgelopen kan zijn echt bij mij binnen.
Het was waarschijnlijk net het laatste zetje wat ik nodig had. Al vaker dacht ik: wat doe ik nog hier in het regenachtige Nederland, terwijl de wereld aan mijn voeten ligt. Anne had vast ook nog duizenden plannen en grootse dromen, zij kon ze niet meer waarmaken. Ik trok De Grote Bosatlas uit de kast en sloeg deze open op bladzijde 197: Zuid-Amerika. Echt? Ging ik dit doen? Ja. YOLO. (Voor wie de pubers-roepen-na-elke-zin-YOLO-hype van een paar jaar geleden gemist heeft, dit staat voor: You Only Live Once.) Vond de term voor dit plan best toepasselijk. Tip 1: zodra je iets hebt bedacht, spreek het hardop tegen iemand uit, dan kan je eigenlijk niet meer terug. En heus, dat wil je ook niet, want dit kan wel eens de reis van je leven worden.
Ik zegde mijn vaste baan en de huur van mijn appartement op, schreef me in voor een spoedcursus Spaans, kocht een backpack en boekte mijn vliegticket. Oké, dit ging natuurlijk niet zo snel als dat het nu klinkt; ik moest mezelf er eerst nog van overtuigen dat ik wel weer nieuw werk zou vinden, om vervolgens de moed te verzamelen om mijn ontslag in te dienen en toen mijn ouders nog lief aankijken of ik weer even thuis mocht komen wonen. Natuurlijk vond ik het superspannend, maar ik was er 100% zeker van dat dit mijn beste idee ooit was. Ik gaf mezelf nog maar eens een schouderklopje, goh, dat ik toch zoiets geniaals had bedacht. Ik ging een half jaar alleen naar Zuid-Amerika.
Op de landkaart tekende ik globaal de reisroute uit: beginnend in Buenos Aires – oeh die stad klinkt alleen al hemels – vanuit daar naar het zuiden van Argentinië, en vervolgens vanuit Chili, omhoog naar Peru, Ecuador en Colombia, als ik het qua tijd allemaal zou redden, dan weer terug naar Peru en via Bolivia oversteken naar Brazilië, om vanaf Rio de Janeiro weer terug naar Amsterdam te vliegen. Tip 2: leg wanneer je gaat rondtrekken nog niets definitief vast, zo houd je tijdens het reizen alle vrijheid. De landen besprak ik met de verpleegkundige bij de Travel Health Clinic waarop ik de nodige informatie, een passend advies, vaccinaties, hoogteziekte- en malariatabletten, muggenmelk en de hele rataplan kreeg. Geen mug, bedorven maaltijd of akelig virus dat deze bijzondere reis voor mij zou verzieken.
De zomervakantie staat weer voor de deur. Vele Nederlanders waaieren uit om de wereld te gaan zien. De een houdt het bij Nederland of Europa, de ander kan het niet ver en exotisch genoeg zijn.
Voor Europa zijn in principe geen vaccinaties nodig maar let er wel op of u voldoende beschermd bent tegen mazelen. Vooral in Frankrijk, Italië, Griekenland en Roemenië is een toename van het aantal gevallen van mazelen te zien. De GGD adviseert met name voor baby’s jonger dan 14 maanden en mensen geboren tussen 1965 en 1975 om een (vervroegde) vaccinatie te halen als ze de ziekte niet hebben doorgemaakt als kind en naar één van de genoemde landen gaan én veel contact hebben met de bevolking.
Voor alle andere landen (Europa, Noord-Amerika, Australië en Nieuw zeeland uitgezonderd) geldt dat er vaccinaties worden aanbevolen. Denk daarbij ook aan bijvoorbeeld Turkije en Kroatië. Welke vaccinaties dat zijn kan u zien op onze site: www.thci.nl.
Zit u vlak voor de reis dan kan het nog steeds nuttig zijn om een afspraak bij ons te maken voor vaccinaties. Het is nooit te laat, er zijn vaccins die nog op de dag van vertrek gegeven kunnen worden en dan toch een goede bescherming geven.
U bent van harte welkom op ons reizigersspreekuur voor een persoonlijk advies. Tel: 088-2914900 of maak uw afspraak via de website: www.thci.nl
Deze meivakantie lekker op reis? Naar zonnige oorden, zee, strand en een snufje cultuur?
Denk dan ook aan de vaccinaties!
Je ziet jezelf natuurlijk al helemaal zitten bij zonsondergang, op een idyllische plek met een tropisch drankje in de hand. Vaccinaties is dan niet het eerste waar je aan denkt, maar het is zeker niet minder belangrijk. Voor veel delen van Europa hoeft het niet maar in landen zoals Kroatië en Bulgarije komen infectieziektes voor die je in Nederland niet tegen komt. Voor bijvoorbeeld Turkije geldt dit ook. Een vaccinatie tegen, onder andere, Hepatitis A en DTP zal dan door ons geadviseerd worden. Een gesprek tijdens ons reizigersspreekuur verloopt altijd informeel. Je kunt vertellen over de door jou te maken reis en de reizigersverpleegkundige zal gezondheidstips geven over reisziekten die je ter plaatste kunt tegen komen. Ons advies zal dus naadloos aansluiten op de reis.
Dus ga je op reis, maak even bij de Travel Health Clinic een afspraak. Dan zorgen wij ervoor dat je goed voorbereid op reis gaat.
Van 24-30 april 2018 is het Wereld Vaccinatieweek. Vaccins helpen ziekten voorkomen door bescherming te bieden tegen infecties. Vaccinatie beschermt jaarlijks miljoenen mensen en voorkomt 2-3 miljoen doden per jaar.
Vaccinaties zijn er voor jong en oud, bieden bescherming tegen besmettelijke ziekten, kunnen het verschil betekenen tussen leven en dood en kunnen de gezondheid levenslang beschermen.
Vaccinatie heeft vele ziekten al teruggedrongen en in sommige gevallen doen verdwijnen. Zo heeft vaccinatie tegen pokken de ziekte wereldwijd uitgeroeid en voor polio is het bijna zover. Als we goed blijven vaccineren, bestaan sommige ziekten in de toekomst niet meer.
