Doo-t hènig an

Twentenaren zijn soms zo lekker onhandig, vooral als het aankomt op gevoelens onder woorden brengen. Toen ik wegging kreeg ik bijvoorbeeld de boodschap ‘noh, doo-t hènig an’ mee. Wat vertaald kan worden als ‘ik ben eigenlijk heel bezorgd, maar wil het niet laten blijken, en hoop dat je goed oppast en gezond weer terugkomt’. Maar het is ook een letterlijk een goed advies voor backpackers. Tip 9: doe het rustig aan. Ik schatte in dat ik in een half jaar door zes landen kon reizen, wat ik al een vrij snel tempo vond. Maar ik ontmoette ook wel eens reizigers die ditzelfde aantal landen binnen twee maanden dachten te kunnen bezoeken. Nou, dat moet je niet eens willen. Je racet door de plaatsen, die je vervolgens van je checklist kan afvinken, maar wat heb je er nou van gezien en wat kan je over de cultuur vertellen? Zonde.

Voordat ik naar een nieuwe plek vertrok, vroeg ik andere reizigers naar hun ervaring daar en ploos ik online helemaal uit wat er te doen was. Tip 10: volg online bloggers en instagrammers die de landen die jij aandoet al hebben bezocht, zij geven (soms heel gedetailleerd) info over welke busmaatschappijen betrouwbaar zijn, hoe je landgrenzen oversteekt, welke wijken je beter kunt vermijden, enz. Tip 11: Wil je een stad ontdekken, neem dan, tijdens een van je eerste dagen daar, deel aan de Free Walking Tour. In bijna elke grote stad in Zuid Amerika zijn jonge locals die maar al te graag over hun woonplaats, de geschiedenis, lokale drankjes en gerechten, muurschilderingen, gebouwen en leuke barretjes vertellen. De tours zijn ‘gratis’, je betaalt na afloop wat je het waard vindt. Het gros van de deelnemers aan zo’n tour waren jongeren, dus het was voor mij meteen een manier om met anderen in contact te komen.

Na een paar maanden kwam ik er achter dat al die nieuwe indrukken en contacten die je dagelijks opdoet erg vermoeiend kunnen zijn. Ik gaf er de term ‘reismoe’ aan: ik had even helemaal geen zin meer om wéér m’n backpack in te pakken, wéér de juiste bus te zoeken, wéér een fijn hostel te vinden, wéér een nieuwe plaats te leren kennen, wéér mezelf voor te stellen aan anderen, wéér, wéér, wéér. Op zulke momenten deed ik het even lekker hènig an. Ik bleef wat langer op één plek, waar ik me prettig voelde, zonderde me even af en nestelde me dan gewoon een dagje met een boek in een hangmat.

Over boeken gesproken, ik ging met 0 boeken, alleen een paar e-books op m’n iPad, van huis en heb zeker 25 boeken uitgelezen. Alle hostels en soms ook cafés hadden een ‘book exchange’, waar ik boeken leende/inwisselde. Dus, Tip 12: Sleur niet allemaal zware boeken mee, maar laat je verrassen door het leesmateriaal wat er ter plekke al is. Zelfs de beroemde ‘Lonely planets’ hoef je niet in te slaan, die zijn in elk hostel wel te vinden. By the way, zo ‘lonely’ ben je niet als je de hotspots van dit reisboek volgt. Maar het is absoluut een handige gids om heerlijk mee in de hangmat te chillen en op te zoeken wat voor moois je allemaal nog te wachten staat.

X Ella

Wordt vervolgd..

Lees ook:


Blog 1: De Grote Bosatlas blz. 197
Blog 2: Mijn backpack en ik
Blog 3: Toch nog besmet...