Toch nog besmet…

Voor vertrek naar Zuid Amerika schetste ik op de landkaart een route door de landen die ik wilde bezoeken. Maar na de eerste busreis had ik al door wat die schaalverkleining nou precies inhield. Eén millimeter stond blijkbaar gelijk aan ongeveer één uur in de bus. Nou zijn de meeste bussen in Argentinië echt prima. Een (nacht)bus met semi cama, Spaans voor ‘half bed’, was ook een half bed, waardoor ik eigenlijk altijd wel oké kon slapen. ’s Avonds kreeg ik vaak een snack en ’s ochtends werd ik gewekt met een ontbijtje, dikke prima dus. Tip 6: Zorg dat je je favoriete playlist op Spotify hebt gedownload zodat je ook offline muziek kan luisteren. Prettige bijkomstigheid van muziek luisteren is dat je ook het gesnurk van je medereizigers niet hoort. Dopjes in, ogen dicht en voor je het weet ben je over.

Meestal nam ik de bus, en het liefst een nachtbus waardoor ik tegelijk een overnachting bespaarde, maar naar de ruigere natuur van Patagonië koos ik toch voor een binnenlandse vlucht. Wat ik uit het vliegtuigraampje zag toen we eenmaal in de buurt van Ushuaia (de meest zuidelijke stad ter wereld) kwamen, had ik nog nooit gezien. Alsof je over een ander planeet vliegt: kronkelende rivieren tussen ruige bergen met besneeuwde toppen waar de wolken tussendoor drijven. Echt onwerkelijk. Tip 7: houd rekening met de seizoenen, wanneer het bij ons winter is, is het in Zuid Amerika zomer. Maar besef je ook dat zomer niet overal dezelfde definitie heeft. Het is de ideale reistijd om het zuidelijkste deel van het continent te bezoeken, maar neem gewoon je dikke jas en muts mee, het weer kan erg guur zijn.

Sinds mijn verblijf in Patagonië hingen er twee hikeschoenen aan mijn backpack. Want hiken was blijkbaar waar iedereen daar voor kwam. Euh, Hiken? Alleen mijn vriendinnen die bij de scouting hebben gezeten, had ik er wel eens over gehoord, maar dat wandelen leek mij niks aan. Maar tussen wandelen en hiken, en tussen het vlakke Nederland en het ruige zuiden van Argentinië zit nogal een verschilletje. Dus ik kocht daar hikeschoenen en ging met een paar hostelgenootjes maar eens op pad. Wauw. Wat was het daar ongelofelijk mooi! Binnen één dag was ik met het hikevirus besmet. Dat ik binnen één dag ook al blaren op mijn voeten had, nam ik voor lief. Maar een betere voorbereiding was op dit gebied prettig geweest. Tip 8: zorg voor goed schoeisel én loop je schoenen voor vertrek goed in. En stop voor de zekerheid toch altijd maar wel een EHBO-pakketje met (blaren)pleisters in je tas.

X Ella

Wordt vervolgd..

Lees ook:

Blog 1: De Grote Bosatlas blz. 197

Blog 2: Mijn backpack en ik