Mijn backpack en ik

Ken je het gevoel dat je weet dat je droomt en je wel wakker kan worden, maar dat niet wil omdat je veel te nieuwsgierig bent naar hoe het verder gaat. Dat gevoel had ik toen de stewardess druk gebarend uitlegde waar de reddingsvesten verstopt lagen, hoe het zuurstofmasker opgezet moest worden en waar de nooduitgangen zich bevonden. Ik staarde glazig van de stewardess, door het raampje naar de landingsbaan en weer terug naar de mimespeelster voor mij. Het voelde als een droom, maar ik wilde niet wakker worden, ik was maar al te nieuwsgierig hoe dit verder zou gaan. 14 uur, min 5 uur tijdsverschil, later landden mijn backpack en ik in de stad met 12 miljoen inwoners. Hola Buenos Aires.

Na de eerste nacht in een hotel zwaaide ik enthousiast mijn backpack op m’n rug om in een hostel in te checken. Dit klinkt misschien alsof ik die tas heel soepel op mijn rug gooide, maar in werkelijkheid viel ik half achterover en schoot het me bijna in de rug, Jezus wat was dat ding zwaar! Ondanks verwoede pogingen om hem zo licht mogelijk in te pakken, had ik duidelijk alsnog te veel meegenomen. Tip 3: neem alleen het hoogstnoodzakelijke mee. Ik zou er inderdaad al snel achter komen dat die leuke sandaaltjes echt overbodig waren, ik meer dan genoeg had aan hooguit twee lange broeken en de make-up tas beperkt had kunnen worden tot een tandenborstel en tandpasta. De eerste week ging ik nog enthousiast met oogschaduw en mascara in de weer, maar elke vrouwelijke backpacker komt er snel genoeg achter hoe overheerlijk het leven zonder make-up eigenlijk is.

De startpagina op mijn mobiel was dit half jaar hostelworld.nl: Tip 4. Vanaf die site kan je ongeveer alle hostels ter wereld boeken. De reviews gaven vaak een goed beeld van wat je er kon verwachten. Al bereidde hostelworld me niet voor op dronken Israëliërs die midden in de nacht met veel lawaai de kamer binnenstormden, en sowieso elk hostel tot een partyhostel verbouwden, een keihard snurkende Braziliaan met slaapapneu of een kamergenoot die de hele nacht in het bed boven me lag te woelen. Bij dat laatste mocht ik nog blij zijn dat hij of zij alléén lag te woelen, ja echt, ook dat kan je in een hostel meemaken. Maar het was natuurlijk de mooie prijs en de gezelligheid waarvoor ik in een hostel verbleef. Ik twijfelde voor vertrek wel eens of ik wel sociaal genoeg was, maar al snel merkte ik dat je juist als solo-reiziger heel eenvoudig contact met anderen legt. En deze andere reizigers, met allen een eigen verhaal, maakten mijn reis nog specialer. Dus Tip 5: gaat niet eenzaam in een hotel zitten, maar zoek de gezelligheid op en ontmoet bijzondere mensen in hostels.

X Ella

Wordt vervolgd..

Lees ook:

Blog 1: De Grote Bosatlas blz. 197